ژوئن | 2009 | ناخــــــانا

گزارشي از قطعه 257 بهشت زهرا و قبر ندا آقا سلطان

Posted in 1 by لیلا ملک محمدی on ژوئن 27, 2009

پنجشنبه، چهارم تير 1388، قطعه 257 بهشت زهرا از نيروهاي لباس شخصي پر بود. اطراف اين قطعه، نيروهاي بسيجي و سپاهي به وفور به چشم مي خوردند. نيروهاي بسياري نيز خارج از بهشت زهرا و جلوي مترو مستقر بودند. ندا آقا سلطان لحظه اي تنها نمي ماند. مردم گروه گروه دور آرامگاه او جمع مي‌شدند، اشک مي ريختند و فاتحه مي خواندند. يک مأمور نيروي انتظامي مدام به مردم تذکر مي داد که متفرق شوند. مي گفت: فاتحه که اين قدر طول نمي کشه. خوندين برين ديگه. زني گفت: آقا ما خانواده ش هستيم. چرا اين قدر برين برين مي کنين. مأمور گفت: خانواده ش خيلي وقته که رفتن. راضي هم نيستن کسي بياد سر قبر. زن گفت: آقا اين چه حرفيه که مي زنين. ما همه خانواده شيم. اين بچه ي همه ي ماست. در اين لحظه زن جواني نيز گفت: سر قبر وايساديم. نترسين! اينجا انقلاب نمي شه. دوربينم را از کيفم درآوردم تا عکس بگيرم. با سرعت يک عکس گرفتم که يکي از لباس شخصي ها با عصبانيت فرياد زد: عکس نگير. جمعش کن. و با عجله از جمعيت خارج شد. دوربينم را به سرعت توي کيفم گذاشتم و خودم را آماده کردم تا دستي بازويم را بگيرد و توي يکي از چندين ون گشت ارشاد ـ که پر بود از پليس زن ـ پرتم کند که با صداي فرياد مردي به خودم آمدم. دو لباس شخصي که ماسک به صورت داشتند بازوان پسر جواني را گرفته بودند و با خود مي بردندش. پسر فرياد مي زد: ولم کنين. کجا مي بريدم؟ و آن دو لباس شخصي مي‌ گفتند: خفه شو! ساکت باش! پسر جوان که قدش بلندتر از آن دو مأمور بود، لباس مشکي به تن کرده بود و عينک به چشم داشت. رويم را به طرف قبر ندا بازگرداندم. در همان لحظه يکي از لباس شخصي ها بالاي قبر ندا نشست و گل رزي را برداشت که دورش را با روبان هاي سبز بسته بودند. هرچه تلاش کرد نتوانست گره روبان ها را باز کند. تلاش کرد که رز را از ساقه جدا کند تا بتواند روبان ها را دربياورد. در اين لحظه زنگ موبايلش به صدا درآمد و مجبور شد با يک دست موبايلش را از جيبش دربياورد و با دست ديگر هم نمي توانست گل سرخ را از ساقه جدا کند؛ بنابراين گل را برداشت و درحالي که با موبايلش حرف مي زد از جمعيت دور شد. پسر جواني به آرامي گفت: پسره اين گل رو گذاشت روي قبر ندا. اونا ديدن و گرفتنش. زن ميان سالي پس از خواندن فاتحه، در حالي که بلند مي شد رو به ندا گفت: روحت شاد اي شهيد. مأمور نيروي انتظامي باز تذکر داد: برين ديگه! واي نستين! اما جمعيت نمي ايستادند. مي رفتند و مردم ديگري جايگزين آن ها مي شدند. از جمعيتي که دور ندا حلقه زده بودند خارج شدم و به خانواده اي که دور يک قبر جمع شده بودند و مشخص بود يک عضو خانواده ي خود را به تازگي از دست داده اند نزديک شدم. مرد ميان سالي به جواني مي گفت: مأموره گفت طرف اسلحه داشته.

عکس‌هايي از روز شنبه، 30 خرداد 88/ تهران

Posted in 1 by لیلا ملک محمدی on ژوئن 21, 2009

عکس‌هايي از اعتراضات آشوبگران اغتشاش طلب يا اغتشاش گران آشوب طلبِ تهران/ اين اغتشاش گران مي گويند در انتخابات رياست جمهوري دهم تقلب شده است!

شنبه 30 خرداد 1388

روز شنبه، 30 خرداد، مثل هر روز ديگري داشتم به خانه مان مي رفتم که در ترشت است و اين آشوب ها را ديدم و تصميم گرفتم از آشوب هاي فراوان آشوب گران عکس بگيرم تا در ذهن تاريخ بماند. کلن آشوب چيز بدي ست. آشوب گران مي گفتند قرار بود قرار بود مانند روزهاي پيش به آرامي در حد فاصل ميدان انقلاب و ميدان آزادي به راهپيمايي بپردازند اما از ورود آنان به خيابان آزادي جلوگيري شد و آنان در خيابان‌هاي مختلف شهر به تظاهرات و آشوب هاي فراواني پرداختند. عکس‌هاي زير متعلق به اعتراضات و آشوب گري هاي مردم در خيابان‌هاي ستارخان، نصرت، ترشت و ميدان توحيد است.

2 comments

عکس‌هاي معترضان به تقلب در انتخابات در خيابان ولي عصر

Posted in 1 by لیلا ملک محمدی on ژوئن 17, 2009

راهپيمايي معترضان به تقلب در انتخابات رياست جمهوري/ خيابان ولي عصر تهران، حدفاصل ميدان ونک و پارک وي/ 26/3/1388

روبه روي جام جم

اغتشاش طلبان براي جلوگيري از فرصت‌طلبي آشوبگران که در ميان مردم حضور داشتند، در مقابل صدا و سيما در دو رديف زنجيره‌اي تشکيل دادند و نيروي انتظامي پشت اين زنجيره حضور داشتند و يگان ويژه نيز پشت نيروي انتظامي، آماده برخورد با آشوب طلبان بودند که البته اغتشاش و آشوب گران با آرامش در مقابل صدا و سيما تجمع کردند و اعتراض خود را به عملکرد يک‌سويه‌ي اين سازمان نشان دادند.البته آن ها مي گويند که عملکرد اين سازمان يکسويه است.